بخور- Bokhour

اسم بخور(Bokhour)در واقع از فعل لاتین incendere، به معنای سوختن گرفته شده و ترکیبی از مواد زیستی معطر است که هنگام سوختن دود خوشبویی از آن متصاعد می شود. بخورهای اولیه به شکل های مختلفی از قبیل چوب خام، گیاه معطر بریده شده، خمیر، پودر، و حتی مایع یا روغن، با پایه و اساس کاملا ساده، وجود داشته است. از همان ابتدا، بخور نقش مهمی در هستی انسان ایفا می‌کرد. مبدا دقیق بخور قابل شناسایی نیست، اما استفاده از بخور احتمالا به مصر باستان برمی‌گردد چرا که این کشور از سواحل عربی و سومالی صمغ Gumو عود وارد کرده و در مراسم مذهبی به کار می‌برده است. همچنین از نوشته‌های زمان باستان می توان پی برد که در مذاهب و فرهنگ های قدیمی، از رایحه بدست آمده از سوزاندن گیاهان معطر، گل ها، برگ درختان و سایر منابع طبیعی در مراسم‌های مذهبی، تطهیر، رایحه درمانی، مدیتیشن، ایجاد فضایی خاص و برای از بین بردن بوی بد استفاده می‌کرده‌اند. البته در همه نقاط دنیا، بخورهایی، برجا مانده از هزاران سال پیش کشف شده است، بنابراین می توان گفت، بخور، بخشی از فرهنگ‌های گوناگون بوده است. بودایی‌ها با پراکنده کردن رایحه ی بخور راهنمایی مناسبی را به شفاگرهای کلیسا، یادآور می‌شوند که این کار نماد رایحه سلوک خالصانه معنوی است. باستان شناسان، در اطراف بدن مومیایی موجود در دره پادشاهان شهر تِبس، مقادیر بسیار زیادی از روغن، عطر و بخور کشف کرده‌اند. موضوع جالب قابل ذکر این است که بسیاری از ترکیبات بخور، تنها زمانی معطر می شوند که آن را بسوزانیم. با استفاده‌ی درست از رایحه ی بخور، می توان از قدرت درمانگر آن در کاهش تشویش، استرس، ترس، و کم خوابی استفاده کرد و به درمان آن ها تسریع بخشید. ازبخور برای تحریک و تجدید انرژی و همچنین پاکسازی و آماده سازی محیط برای مدیتیشن و عبادت نیزاستفاده می‌شود. بوی معطر حاصل از سوزاندن بخور موجب تحریک عصب های بویایی شده که با توجه به رایحه ای که دارد، باعث ایجاد تاثیراتی در حالت های مختلف فیزیکی، احساسی، و روان شناسی می شود. به عقیده ی مردم ژاپن، بخور موجب تطهیر ذهن، بدن و بهبود روابط، ایجاد آرامش در تشویش‌های ایجاد شده و همراه خوبی در هنگام تنهایی به حساب می‌آید.